Goed nieuws voor mensen met CVS en/of fibromyalgie

Uittreksel uit From Fatigued to Fantastic! over D-ribose

(Penguin/Avery Sept 2007) door Jacob Teitelbaum MD.

Snelle manier om je energie-ovens te starten

CVS en fibromyalgie reflecteren een energiecrisis in je lichaam. Hoewel het talloze oorzaken heeft, zal de energiecrisis een groot aantal stroomafwaartse effecten losmaken, waaronder hypothalmische disfunctie, wat weer een groot aantal andere problemen veroorzaakt, zoals spierpijn, slapeloosheid, hormonale tekorten, infecties, slechte leverontgifting, verminderde hartfunctie en meer. Hoewel aandacht schenken aan deze vele effecten en problemen zeer belangrijk is, is het ook cruciaal de energie-ovens van je lichaam te behandelen. Daarom zullen we onze discussie over behandelingen beginnen met die behandelingen die direct de energieproductie doen toenemen.

Iedere cel van je lichaam bevat structuren die mitochondrieën heten. De mitochondrieën zijn piepkleine oventjes in iedere cel die energie produceren door calorieën te verbranden. Veel problemen, zoals virale infecties als Epstein Barr kunnen je energie-ovens onderdrukken. Ik zal behandelingen bespreken die je kunnen helpen je mitochondriale ovens goed te laten werken en uitleggen hoe je deze informatie kunt gebruiken om je beter te voelen.

De rol van energieproductie

We kunnen gewoon vermoeidheid niet overkomen als de cellen en weefsels in ons lichaam niet genoeg energie hebben. Medisch onderzoek laat zien dat er veel aandoeningen zijn die het lichaam van energie beroven, waardoor we vermoeid zijn en veelvuldig lijden aan complicaties, zoals spierpijn, hartproblemen en zelfs depressiviteit,.

Natuurlijk ervaren atleten die intensieve oefeningen voor het uithoudingsvermogen doen vaak de vermoeidheid en spierpijn die samengaat met energiedepletie. Een paar dagen rust zal ervoor zorgen dat de spieren weer opladen met energie. Voor de rest van ons worden de fysiologische factoren die het hart en spieren van energie beroven niet zo gemakkelijke te boven gekomen. Het is verbazingwekkend hoe snel een enkelvoudige suiker als D-ribose het lichaam kan helpen energie te krijgen, waarbij hart en spieren de kracht de krijgen die ze nodig hebben om helemaal op te laden, zodat we kunnen bijkomen van vermoeidheid en chronische spierpijn.

Naarmate we ouder worden gaat ons lichaam door veel veranderingen die ons vermogen om efficiënt energie te metaboliseren aantasten. Voor sommigen treden deze veranderingen sneller op en zijn meer uitgesproken, terwijl het effect voor anderen schijnbaar afwezig is. Mensen met fibromyalgie en CVS hebben bijna 20% minder energie in hun spieren dan normaal en dit gebrek aan energie veroorzaakt een slechte inspanningstolerantie en een gebrek aan uithoudingsvermogen, wat het moeilijk maakt om zelfs de meest elementaire dagelijkse activiteiten uit te voeren.

De metabole veranderingen die door de tijd of door ziekte in ons lichaam plaatsvinden zijn verschillend. Velen hebben verdikking van de haarvatwanden die bloed aan de spieren voeden. Deze verdikte haarvatwanden maken het moeilijke om zuurstof van het bloed naar het spierweefsel te voeren, waardoor de zuurstofspanning van  de spier verlaagd wordt en de snelheid van energiesynthese vertraagt.

Bij anderen blijken de mitochondriale energie-ovens defect te zijn en niet in staat om de vraag naar energie van de cellen en weefsels tijdens hun dagelijkse activiteiten bij te houden. Bij nog anderen komen de cellen en weefsels tekort aan bepaalde nutriënten die nodig zijn om voedsel in energie om te zetten, waardoor de weefsels energie tekort komen. In de meest moeilijke omstandigheden is de spier zelf aangetast, waardoor er cruciale cellulaire bestanddelen lekken, waaronder energiestoffen en de brandstoffen die nodig zijn om energieniveaus in aangetaste weefsels te herstellen.

Ongeacht wat de oorzaak is, zal het gevolg van energiedepletie een neerwaartse spiraal zijn van vermoeidheid, spierpijn, pijn en stijfheid, die niet zal stoppen totdat de energie in de aangedane weefsels hersteld kan worden. Als energie sneller wordt gebruikt dan het aangevuld kan worden, worden spieren pijnlijker, stijf en moe. Dit zorgt ervoor dat er nog meer energie gebruikt wordt als de spier worstelt om te herstellen, waardoor er nog meer vermoeidheid, pijn en stijfheid optreedt en de cyclus gaat door. Als de aandoeningen die tot energiedepletie niet op tijd worden gestopt, kan de vermoeidheid overweldigend en slopend worden, zoals in CVS en fibromyalgie wordt gezien.

De gevolgen van mitochondriale disfunctie

Een groot  aantal klinische bevindingen die CVS/FM eigen zijn kunnen door mitochondriale ovendisfunctie verklaard worden.

• Onderdrukking van de hypothalamus. In het bijzonder ernstige veranderingen in de hypothalamus zijn gezien bij mitochondriale disfunctiesyndromen.
• Brain fog. Mitochondriale disfunctie kan verlaagde spiegels neurotransmitters in de hersenen veroorzaken, in het bijzonder dopamine, acetylcholine en mogelijk serotonine.
• Overgevoeligheden en allergieën. Een verminderd vermogen van de lever om toxinen en medicijnen te verwijderen kan bijdragen aan overgevoeligheden voor medicijnen en omgevingsfactoren.
• Vermoeidheid na inspanning. Een lage energieproductie en een ophoping van een overmaat aan melkzuur in spieren zou herstel na inspanning tegenwerken.
• Slechte spijsvertering. Mitochondriale disfunctie zou ook in verband staan met darmproblemen die zo veel mensen met CVS/FM plagen.
• Een zwak immuunsysteem. Met problemen in de mitichondrieën zou je een slechte functie van de witte bloedlichaampjes verwachten te zien en daardoor een verminderd vermogen om infectie te bestrijden.
• Hartdisfunctie. Gebaseerd op onderzoeken van dr. Paul Cheney, kan mitochondriale disfunctie de hartspier verzwakken, waardoor er verhoogde spiegels van anti-oxidanten nodig zijn door suppletie.
• Nierfunctie. Een slechte nierfunctie die het resultaat is van mitochondriale disfunctie kan een defect van het filtratie- en detoxificatieproces veroorzaken.

Zo kan mitochondriale disfunctie de hoofdoorzaak , of tenminste een bijdragende factor, zijn van aandoeningen van de hypothalamus,  het immuunsysteem, neurotransmittertekorten, voedingsproblemen, ontgiftingsproblemen, slaapstoornissen en andere aandoeningen die bij CVS/FM gezien worden.

De mitochondriale functie verbeteren

Als mitochondriale disfunctie een onderliggende of bijdragende oorzaak van CVS/FM is, is de volgende vraag of er iets gedaan kan worden om die cellulaire energie-ovens beter te laten werken. Een aantal natuurlijke behandelingen zijn voorhanden om dat te doen. Laten we eens kijken naar enkele van die behandelingen die de energieproductie kunnen verbeteren. Laten we met D-ribose, de sleutel tot energieproductie, beginnen.

D-ribose, de natuurlijke manier om het lichaam meer energie te geven

Als je naar de energieproductie kijkt, helpt het ook om naar de energiemoleculen zoals ATP, NADH en FADH te kijken. Deze vertegenwoordigen de energie-eenheid in je lichaam en zijn als het papier waar geld op is gedrukt. Je hebt alle brandstof die je wilt, maar het kan niet omgezet worden in deze moleculen; het is nutteloos.

Jarenlang heb ik gesproken over het belang van de B-vitaminen, die een sleutelonderdeel van deze moleculen zijn. Deze helpen tot op zekere hoogte, maar het was duidelijke date er een sleutelonderdeel miste. Als je naar de biochemie van deze energiemoleculen kijkt, zie je dat ze ook uit twee andere sleutelonderdelen zijn gemaakt; adenine en ribose. Adenine is overvloedig in het lichaam aanwezig en suppletie met adenine helpt niet bij CVS. Daarna richtten we onze aandacht op ribose. Ribose wordt in het lichaam tijdens een langzaam, bewerkelijk proces gemaakt en komt niet in voedsel voor. We wisten dat CVS/FM ervoor zorgt dat je lichaam andere sleutelenergiemoleculen als acetyl-l-carnitine dumpt. Toen ontdekten we dat het lichaam dat ook met ribose doet, waardoor het moeilijk wordt om je oventjes aan het werken te krijgen, zelfs nadat andere problemen behandel zijn.

Dit was een van die eureka-momenten waarop de puzzel in elkaar valt. Geen ribose hebben zou hetzelfde zijn als proberen een vuur te stoken zonder aanmaakhout; er zou niets gebeuren. We vroegen ons af of het geven van ribose aan mensen met CVS hun energie-ovens een vliegende start zou geven. Het antwoord was een volmondig ja!

Onze recentelijk gepubliceerde studie liet na slechts  3 weken (verbetering begon na 12 dagen) een toename in energie van 44,7% zien en een gemiddelde algemene verbetering van de levenskwaliteit van 30%. Tweederde van de CVS/FM-patiënten voelde dat ze beter waren geworden. Een verbetering van 10% voor een enkele nutriënt wordt gewoonlijk als uitstekend gezien. Een toename van 44,7% deed ons versteld staan en ik adviseer nu ribose voor al mijn CVS/FM-patiënten, voor atleten en voor iedereen met pijn, vermoeidheid of hartproblemen.

Het is van cruciaal belang dat de juiste dosering te gebruiken gedurende de eerste drie weken; driemaal daags 5 gram (5000 mg) per dag. Daarna kan de dosis tot tweemaal daags verlaagd worden. Ik adviseer de ribose van het merk Corvalen, omdat dit het goedkoopste product is van de hoogste kwaliteit. Eén pot van 280 gram is genoeg om te zien of het voor je werkt.

D-ribose bespoedigt energieherstel

D-ribose (waarmee ik ribose bedoel) is een enkelvoudige suiker met 5 koolstofatomen (bij chemici bekend als pentose) die van nature in ons lichaam voorkomt. Maar ribose is niet als iedere andere suiker. Met suikers zijn we allemaal bekend, zoals tafelsuiker (sucrose), honing (vooral fructose), maïssuiker (glucose), melksuiker (lactose) en andere die het lichaam als brandstof gebruikt. Deze suikers worden geconsumeerd en met de hulp van zuurstof die we inademen door het lichaam “verbrand” om energie te recyclen. Omdat ze excessief gebruikt worden, kunnen ze ook toxisch zijn. Ribose is speciaal. Als we ribose consumeren herkent het lichaam dat het anders is dan andere suikers en bewaart het voor het cruciale werk van het feitelijk maken van energiemoleculen die ons hart, spieren en ieder ander weefsel in het lichaam sterk maken.

Een sleutelmolecule die adenosinetrifosfaat (ATP) staat bekend als de energie-eenheid van de cel, omdat de hoeveelheid ATP die we in onze weefsels hebben bepaalt of we vermoeid zullen zijn of de energie zullen hebben die we nodig hebben om een vitaal leven te leiden. Ribose voorziet in het sleutelbouwblok van ATP en de aanwezigheid van ribose in de cel stimuleert de metabole route in ons lichaam om feitelijk deze cruciale stof te maken. Als de cel niet genoeg ribose heeft, kan deze geen ATP maken. Dus wanneer cellen en weefsels een gebrek aan energie hebben, is de beschikbaarheid van ribose van cruciaal belang voor energieherstel.

Normaal gesproken heeft gezond hart- en spierweefsel het vermogen om al de ribose te maken dat het nodig heeft. Als normaal weefsel gestresst is door overbelasting zullen een paar dagen rust gewoonlijk genoeg zijn voor herstel. De spier kan pijnlijk zijn gedurende het herstel, zoals we veelvuldig de drie of vier dagen na een zware dag van tuinarbeid of na een voetbalwedstrijd zien, maar energieniveaus zullen herstellen en de pijn zal verdwijnen. Maar als de spier chronisch gestresst is door ziekte of aandoeningen die het weefselenergiemetabolisme aantasten, kunnen de cellen gewoon niet snel genoeg ribose maken om te herstellen. Hart en spieren hebben gewoon niet het metabole mechanisme dat ze nodig hebben om efficiënt ribose te kunnen maken. Het resultaat is aanhoudende pijn, stijfheid, pijnlijkheid en overweldigende vermoeidheid die nooit weggaat.

Het verband tussen ribose, energie en vermoeidheid

Klinisch en wetenschappelijk onderzoek heeft herhaaldelijk aangetoond dat het geven van ribose aan spieren (en hart) die energie tekort komen energieherstel bevordert. Bij één belangrijke studie namen gezonde atleten gedurende één week deel aan intensieve oefeningen voor uithoudingsvermogen. Na het oefenen was het energieniveau van de spieren van de atleten met bijna 30% verminderd. Door het geven van 10 gram ribose per dag gedurende de drie dagen na de oefeningen herstelde de spierenergieniveaus tot normaal, terwijl een placebo vrijwel geen effect had. Deze studie laat duidelijk zien dat ribose de energieherstelroutes van het lichaam stimuleert, doordat het de spieren snel en volledig helpt met de opbouw van hun energievoorraad. Zelfs na drie dagen rust bleef het spierweefsel dat niet met ribose was behandeld uitgeput en vermoeid.

Twee zeer interessante dierstudies lieten zien hoe dramatisch het effect van ribose kon zijn op energieherstel van vermoeid spierweefsel. Deze studies werden uitgevoerd door dr.Ron Terjung, een van de topspierfysiologen in de Verenigde Staten. Bij hun onderzoek ontdekten dr. Terjung en zijn medeonderzoekers dat de snelheid van energieherstel van vermoeid spierweefsel met 340% tot 430%  toenam, afhankelijk van het soort spier dat werd getest. Hij ontdekte ook dat zelfs zeer kleine hoeveelheden ribose de spiercel hielpen energie te behouden, een proces dat bekend staat als energiebesparing en hoe hoger de ribosedosis, hoe groter het effect op de energiebesparing. Hoewel dit  baanbrekende onderzoek bij dieren werd gedaan, was het nuttig voor het definiëren van de biochemie en de fysiologie die met het gebruik van ribose voor het overwinnen van hart- en spiervermoeiheid in verband staat. Maar de meeste mensen met CVS en FM zijn noch topatleten, noch dieren, dus de vraag blijft: “hoe zal ribose mij helpen?”

Onderzoek naar ribose en CVS/FM begon met een studie van één persoon die in 2004 in het prestigieuze tijdschrift Pharmacotherapy werd gepubliceerd. Deze studie vertelde het verhaal van een veearts die met fibromyalgie was gediagnosticeerd. Maandenlang raakte deze toegewijde arts steeds vermoeider met pijn die zo sterk werd dat ze tenslotte niet meer tijdens het opereren kon staan. Als gevolg daarvan moest ze stoppen met het werk dat ze zo graag deed.

Nadat ze gehoord had over een komend klinisch onderzoek aan de universiteit over ribose bij congestief hartfalen, vroeg ze of ze ribose kon proberen om te zien of het haar zou kunnen helpen haar geestverdovende vermoeidheid, die ze door haar ziekte ervoer, te overwinnen. Na drie weken ribose-therapie was ze weer terug in de operatiekamer en praktiseerde ze normaal zonder spierpijn of stijfheid en zonder de vermoeidheid die haar maandenlang aan haar bed gekluisterd had.

Omdat ze arts was, was ze sceptisch en geloofde niet dat een enkelvoudige suiker zo’n dramatisch effect op haar aandoening kon hebben. Binnen twee weken nadat ze gestopt was met de ribosetherapie was ze echter weer uit de operatiekamer en terug in bed. Om de theorie nogmaals te testen begon ze voor de tweede maal met de ribosetherapie. Het resultaat was hetzelfde als bij haar eerste ervaring en ze kon weer opereren. Na nogmaals een keer met de ribosetherapie gestopt (met terugkeer van de symptomen) en weer begonnen te zijn (met vermindering van de symptomen), was ze overtuigd en is ze sindsdien altijd de ribosetherapie blijven volgen.

Ik vond dit een intrigerend rapport en besloot een grotere studie te ontwerpen voor patiënten met fibromyalgie en het chronisch vermoeidheidssyndroom. Samen met twee onderzoeksmedewerkers publiceerde ik recentelijk een wetenschappelijk document met de resultaten van dit onderzoek. De studie die we ontworpen was bedoelt om vast te stellen of ribose effectief zou zijn bij het verlichten van overweldigende vermoeiheid, pijn, pijnlijkheid en stijfheid bij patiënten die aan deze verlammende aandoeningen lijden. Onze studie betrof 41 patiënten met een diagnose van fibromyalgia of het chronische vermoeidheidssyndroom die gedurende gemiddeld drie weken driemaal daags een dosis ribose van 5 gram kregen. We stelden vast dat de ribosebehandeling tot significante verbetering van slaappatronen, mentale helderheid, pijnintensiviteit en welbevinden leidde. Van de patiënten die aan de studie deelnamen ondervond 65,7% significante verbetering terwijl ze ribose gebruikten, met een gemiddelde toename in energie van 44,7% en totaal welbevinden van 30%, opmerkelijke resultaten voor een enkel nutriënt!  De enige significante bijwerkingen waren dat 2 mensen zich te energiek en hyper voelden door de ribose. Dit is eenvoudig opgelost door de dosering te verlagen.

Om deze bevindingen nog meer te bekrachtigen zijn we momenteel bezig met een veel grotere, placebo gecontroleerde studie en we hopen volgend jaar dezelfde resultaten te publiceren. Het is interessant dat een van onze studiepatiënten een abnormaal hartritme had dat atriumfibrilleren heet. Ribose is ook uitstekend bij de behandeling van hartziekte, omdat het de energieproductie in de hartspier herstelt. Hierdoor was het niet vreemd dat het atriumfibrilleren van deze man door de ribose verdween en hij kon ook zijn hartmedicijnen stoppen. Vanwege zijn belang en het onderzoek naar merkbare hartspierdisfunctie (door een laag energieniveau) bij CVS kijken we meer gedetailleerd naar ribose en het hart.

Ribose en vermoeidheid die aan hartziekte gerelateerd is

Tientalllen jaren van onderzoek hebben aangetoond dat ribose een diepgaand effect heeft op de hartfunctie van patiënten met congestief hartfalen, coronaire hartziekte en cardiomyopathie (een verzwakte hartspier). Evenals de spieren van patiënten met fibromyalgie, hebben zieke harten een tekort aan energie. Dit energieverlies zorgt ervoor dat het hart tussen hartslagen niet kan ontspannen, waardoor het voor het hart onmogelijk wordt om geheel met bloed te vullen (er is meer energie nodig voor de hartspier om te ontspannen dan om samen te trekken). Omdat het hart niet helemaal vult, wordt er bij iedere hartslag minder bloed naar het lichaam gepompt. Het hart wordt stijf en het spant zich bij iedere hartslag in. Het hart raakt uiteindelijk vergroot; een aandoening die bekend staat als hypertrofie en kan niet meer normaal pompen.

Je kunt dit vergelijken met het effect van gewichtstraining op de spieren in de biceps van de bovenarm. Na verloop van tijd maakt gewichtstraining tegen steeds meer gewicht de spier groter en harder. Op dezelfde wijze wordt het hart, als het stijf wordt, geforceerd om samen te trekken tegen steeds meer druk in, waardoor de hartspier groeit. Terwijl dit in het geval van de biceps misschien een wenselijk resultaat is, kan het in het hart dodelijk zijn. In tegenstelling tot de bicepsspieren moet het hart soepel blijven, zodat het zich goed kan vullen en legen bij iedere samentrekking. Als het hart geen normale bloedvolumen kunnen pompen, krijgen spieren van armen, benen en hersenweefsel te weinig zuurstof. Het gevolg is vermoeidheid, pijn bij staan of lopen, verlies van interesse in of het vermogen om fysieke activiteit te verrichten, brainfog en depressiviteit. Uiteindelijk kan het hart niet meer genoeg bloed pompen om zelfs zichzelf van levengevend zuurstof te voorzien. Een hartaanval kan het gevolg zijn.

Ribose gebruiken om het energieniveau in het hart te herstellen laat het volledig ontspannen en helemaal vullen en legen om het bloed naar de uiteinden van het lichaam te brengen. Meer bloed circuleren betekent dat spieren in armen en benen en de weefsels van de hersenen de zuurstof krijgen die ze nodig hebben om normaal te kunnen functioneren. Dit resultaat was duidelijk bij verschillende belangrijke studies van patiënten met congestief hartfalen en angina.

Bij één studie die aan de universiteit van Bonn werd uitgevoerd werden patiënten met congestief hartfalen óf dagelijks drie weken lang met 10 gram ribose óf met een suikerplacebo behandeld. Ze werden getest op hartfunctie, inspanningstolerantie (een mate van vermoeidheid)  en levenskwaliteit, waarvoor ze en vragenlijst gebruikten die voor dit doel was ontworpen. Bij deze studie had ribose een significant effect op alle metingen van diastolische hartfunctie, waarbij aangetoond werd dat een toename van energie het hart in staat stelde zich te ontspannen, te vullen en normaler te pompen. Patiënten bij de studie waren ook meer inspanningstolerant als ze ribose gebruikten en via hun antwoorden op de vragenlijst gaven ze aan dat ze als gevolg daarvan een betere levenskwaliteit genoten.

Twee aanvullende studies hielpen verklaren waarom ribosetherapie bij congestief hartfalen vermoeiheid en inspanningstolerantie  kan beïnvloeden. Deze studies lieten zien dat ribosetherapie ventilatoire en zuurstofbenuttingsefficiëntie verhoogden, een medische manier om te zeggen dat patiënten beter konden ademhalen en de zuurstof die ze inademden beter konden gebruiken. Het vermogen van de patiënt om zuurstof te gebruiken verbeteren betekent dat er meer zuurstof beschikbaar is om naar het bloed en naar de weefsels te gaan. Meer zuurstof tot je beschikking hebben laat de spier efficiënter brandstof verbranden, waardoor deze zijn energiebehoefte kan bijhouden. Het resultaat is meer energie, een groter inspanningstolerantievermogen en een betere levenskwaliteit.  Een extra voordeel van het verbeteren van de ventilatoire effectiviteit is dat ventilatoire efficiëntie een overheersende voorspellende factor is bij sterfte door congestief hartfalen. De ventilatoire efficiëntie verhogen met ribosetherapie en daarom een directe correlerende factor voor levensverlenging van deze patiëntengroep.

Er zijn zeer weinig voedingstherapieën die legaal trots kunnen zijn op dit diepgaande effect op de weefsels waar ze op doelen. Geen enkele andere therapie dan ribose kan zo’n effect op cel- of weefselenergiemetabolisme claimen. Ribose is een unieke en krachtige aanvulling op onze hoeveelheid  metabole therapieën, omdat het helemaal veilig is, bewezen door sterk, goed opgezet klinische en wetenschappelijk bewijs, natuurlijk en fundamenteel voor een belangrijk metabool proces in het lichaam.

Ribose reguleert de hoeveelheid energie die we in ons lichaam hebben en de verlichting door energieherstel kan het leven veranderen van velen die lijden aan vermoeidheid, spierpijn, stijfheid en een groot aantal daarmee in verband staande medische complicaties. Daarom adviseren we alle CVS/FM-patiënten om te beginnen met driemaal daags 5 gram D-ribose en dat 2-3 weken lang. Daarna tweemaal daags. Het is van cruciaal belang om de eerste weken 3 x 5 gram per dag te gebruiken om optimale resultaten te zien.  De meeste mensen voelen het verschil tegen het eind van een pot van 280 gram (Corvalen).

Opmerking: een verhoogde urinezuurspiegel kan duiden op een gebrekkig ATP-metabolisme!

Meer over ribose:

http://www.lef.org/magazine/mag2007/may2007_cover_ribose_01.htm

Hoofdpijn kan door algemene voedingstekorten veroorzaakt worden

Dr. Mercola

Voedingstekorten kunnen een grote rol spelen bij hoofdpijn en migraine. Volgens experts als Dr. Robert Barry, is mitochodriale disfunctie één in het bijzonder belangrijk onderliggend probleem. Ubiquinol, de gereduceerde vorm van coenzyme Q10, speelt een cruciale rol bij de ATP-productie, die de basisbrandstof is voor je mitochondrieën. Je lichaam produceert van nature ubiquinol. Het is in feite de predominante vorm in de meeste gezonde cellen, weefsels en organen. Door ongebreidelde vervuiling en een slecht voedingspatroon komt mitochondriale disfunctie steeds vaker voor, wat suppletie met ubiquinol of CoQ10 noodzakelijk maakt.

Eén studie in het tijdschrift Neurology ontdekte dat CoQ10 beter werkte dan een placebo bij het voorkomen van migraine en het verminderen van de ernst ervan. Van de patiënten die driemaal daags 100 mg CoQ10 kregen rapporteerde 50% significant verminderd optreden van hoofdpijn vergeleken met slechts 14% bij hen die een placebo gebruikten.

Ander onderzoek heeft aangetoond dat ubiquinol, de gereduceerde vorm van CoQ10, veel effectiever is dan CoQ10 door zijn superieure biobeschikbaarheid., dus terwijl het wat duurder is, kan het je betere resultaten geven.

Vitamin D-tekort kan ook een rol spelen. Volgens onderzoek dat tijdens de 50th Annual Meeting of the American Headache Society  (2010) werd gepresenteerd, had bijna 42% van de patiënten met chronische migraine een tekort aan vitamine D. De studie liet ook zien dat hoe langer je aan chronische migraine leed, hoe waarschijnlijker je een vitamine D-tekort had.

Andere tekorten aan vitaminen die met hoofdpijn in verband staan zijn vitamine B2 (riboflavine), B6, B12 en foliumzuur.

Een studie uit 2009 evalueerde het effect van 2 mg foliumzuur, 25 mg vitamine B6 en 400 mcg vitamine B12 bij 52 patiënten die met migraine met een aura gediagnosticeerd waren. Vergeleken mat de placebogroep ervoeren de patiënten die deze supplementen kregen een vermindering van 50% van migraine over een periode van zes maanden. Voorgaande studies, zoals de studie in 2004 in het European Journal of Neurology, hebben ook gerapporteerd dat hoge doseringen B2 (riboflavin) migraineaanvallen kunnen helpen voorkomen. In één studie waarbij patiënten 400 mg riboflavine per dag kregen na drie maanden een vermindering van 50% van het optreden van migraine ervoeren.

Magnesium kan hoofdpijn- en migrainelijders ook helpen, daar het helpt bloedvatenvernauwing in je hersenen te ontspannen. Het beste magnesiumsupplement is magnesiumthreonaat, daar het celmembranen kan penetreren, inclusief mitochondrieën. Geen enkel ander magnesiumsupplement doet dat. Het is interessant dat enkele van de beste medicijnen om migraine te behandelen calciumkanaalblokkers zijn en dat is precies zoals magnesium werkt. Magnesiumsupplementen zijn VEEL veiliger dan een calciumkanaalblokker. 

Dibencozide

Een belangrijke coenzymvorm van vitamine B12, dibencozide, wordt gebruikt om het lichaam te helpen bij het verwerken van eiwitten, het verhogen van de eetlust, het vermeerderen van spiermassa en kracht, het verhogen van mentale stimulatie en het verlagen van depressiviteit, angst en paniekaanvallen. Het is een van de gemakkelijkst opneembare vormen van vitamine B12, dus het wordt vaak als voedingssupplement gebruikt bij mensen van alle leeftijden. Er zijn geen bijwerkingen bekend, zelfs niet bij hoge doseringen en daarom kunnen kinderen veilig dibencozide gebruiken. De voordelen van vitamine B12 zijn goed bekend bij de medische beroepsgroep, maar vanwege houdbaarheidskwesties worden vaak in plaats van dibencozide andere, stabielere vormen van vitamine B12 gebruikt in multivitaminepreparaten.

Vitamine B12 is een heilzaam en noodzakelijk deel van het vermogen van het lichaam om koolhydraten, eiwitten en vetten te metaboliseren. De vitamine helpt ook bij het verlichten van symptomen van vele ziekten, van hartziekte tot mannelijke onvruchtbaarheid. Dibencozide is een van de talloze vormen van vitamine B12, maar het is een van de populairste vormen die door atleten gebruikt worden vanwege zijn vermogen om een sterke energiegolf te produceren. Het is een biologisch actieve vorm van vitamine B12, dus het werkt direct in op spieren, zenuwen en andere celen, waardoor het zulke sterke energiegolven kan geven. Een bijwerking van dit effect is een toename van de eetlust, waardoor het een aantrekkelijk supplement wordt voor mensen die aan een ziekte lijden die de eetlust vermindert.

Modulator van het immuunsysteem en antikankermiddel uit de oceaan: FUCOÏDAN

Fucoïdan zit in bruine zeewieren

Daar meer dan 70% van de oppervlakte van de wereld uit oceanen bestaat, biedt de grote diversiteit aan zee-organismen een rijke bron van natuurlijke producten. Het zeemilieu biedt een bron van functionele materialen, zoals polysacchariden, essentiële mineralen en vitaminen, antioxidanten, enzymen enz. Van deze zee-organismen vormen zee-algen rijke bronnen van structureel verschillende bio-actieve stoffen met verschillende biologische activiteiten.  Eetbare zee-algen, die soms zeewieren genoemd worden, hebben interesse gewekt als goede bronnen van nutriënten en één in het bijzonder interessant kenmerk is hun rijkdom aan Fucoïdan.

Wat is Fucoïdan?

Ongeveer 4% van het totale droge gewicht van bruin zeewier bestaat uit Fucoïdan. De bruine zeewieren Wakame (Undaria pinnatifida), Mozuku (Cladosiphon okamuranus), Fucus (Fucus vesiculosus) en andere hebben door hun hoge gehalte aan Fucoïdan antikankeracitiviteit en een  immuunsysteemmodulerende werking laten zien.

Fucoïdan is het gesulfateerde polysaccharide dat uit bruine zeewieren en wat andere zeeweekdieren zoals zeeëgels en zeekomkommers wordt gewonnen. De polysaccharide werd fucoïdin genoemd toen het voor het eerst in 1913 door professor Johann Harald Kylin van de Uppsala University in Sweden uit bruine zeewieren werd geïsoleerd. Nu heet het “Fucoïdan” volgens de regels van de IUPAC (International Union of Pure and Applied Chemistry), maar sommigen noemen het ook wel fucan, fucosan of gesulfateerd fucan. Fucoïdan bestaat voornamelijk uit fucose en sulfaatgroepen samen met mannose, galactose, xylose en uronzuren enz. Voorts verschilt de structuur van Fucoïdan van soort tot soort.

In recente jaren is Fucoïdan uitgebreid bestudeerd vanwege zijn talloze biologische werkingen. Het heeft de volgende eigenschappen: antistolling, antitrombose, antivirus, antitumor, immuunmodulerend, ontstekingsremmend, bloedvetten verlagend, anti-oxidant, anticomplementair, werkt tegen hepatopathie, uropathie en renalpathie, beschermt het maagdarmkanaal en werkt therapeutisch bij operaties.

De voordelen voor de gezondheid van Fucoïdan zijn in meer dan 1000 wetenschappelijke artikelen in The US National Library of Medicine.  Gepubliceerd. Het onderzoek laat zien wat de therapeutische eigenschappen van Fucoïdan zijn (zie verder).

De antitumorwerking van Fucoïdan

Volgens de Biomedical Research Laboratories of Takara Shuzo en het Research Institute for Glycotechnology Advancement is het het gehalte van Fucoïdan in bruine zeewieren dat heeft laten zien dat het bepaalde typen snel groeiende kankercellen tot zelfvernietiging kan aanzetten. Dit verschijnsel van zelfvernietiging van kankercellen staat bekend als apoptose en wordt veroorzaakt door een mechanisme dat in de natuur van cellen zelf is ingebouwd. Als het apotosemechanisme binnen een cel is geactiveerd, wordt het DNA of de genetische blauwdruk van de cel nutteloos gemaakt en dus vernietigd.  

Apoptosis is het natuurlijke proces waardoor levende organismen schadelijke cellen verwijderen.

Eén ding dat zeker is is dat veel studies bevestigd hebben dat Fucoïdan bepaalde typen snelgroeiende kankercellen tot zelfvernietiging kan brengen. Dit verschilt van necrose, waarbij cellen vernietigd worden door externe stimuli zoals fysieke schade of toxische stoffen. Fucoïdan is effectief tegen sarcoma 180 en er is van ontdekt dat het proliferatie kan tegengaan en apoptose in menselijke lymfoom-HS-Sultancellijnen. Het is interessant dat deze cellen vernietigd werden zonder normale cellen aan te tasten. Er is meer onderzoek van dit unieke verschijnsel onderweg.

Fucoïdan: de ultieme versterker van het immuunsysteem uit de oceaan

Fucoïdan heeft ook laten zien dat het een uitstekende immuunmodulerende activiteit bezit die allergische reacties neerwaarts reguleert en antipathogene reacties versterkt.

De actieve stoffen in polysacchariden uit algen zijn voornamelijk de gesulfateerde. De meeste studies laten zien dat gesulfateerde polysacchariden de aangeboren immuunreactie versterken door het bevorderen van macrofagen en natural killer cellen. Antigeenpresenterende cellen migreren het tumorweefsel in en uit om antigeen aan T-helpercellen te presenteren en cytokinen, zoals interleukine-1 beta en TNF-alfa die T-helpercellen, te stimuleren. Als gevolg daarvan versterken T-helpercellen de activiteit van cytotoxische T-cellen wat een sterk cytotoxische werking op tumorcellen heeft.

 Gesulfateerde polysacchariden zoals Fucoïdan kunnen de adaptieve immuunreactie verbeteren door zo’n proces te bevorderen. Recente studies hebben laten zien dat gesulfateerder polysacchariden een aantal celadhesiesystemen herkennen. Gesulfateerde ploysacchariden kunnen aan CD2, CD3 en CD4 in T-lymfocyten binden en de proliferatieve reactie van T-lymfocyten  bevorderen. Door Fucoïdan teweeg gebrachte apoptose van menselijke lymfoon HS-Sultancellijnen gaat voorts samen met de activering van caspase-3 en de neerwaartse regulatie van de extracellulaire signaal-gerelateerde kinaseroute. Fucoïdan blokkeert ook MDA-MB-231 borstcarcinoomceladhesie aan bloedplaatjes, een werking die cruciale gevolgen heeft  voor tumormetastasis.

Antimetastatische werking van Fucoïdan

Metastasis is een groot probleem bij kankerbehandeling/therapie. Er zijn verschillende opeenvolgende stappen bij kankercelmetastasis. Kankercellen migreren via de bloedsomloop of het lymfesysteem van de  primaire kankerplaats naar andere delen van het lichaam. Tumorangiogenese, de formatie van nieuwe haarvaten door vasculaire endotheelcellen uit de bestaande vaten, is een belangrijk mechanisme om nutriënten naar de tumorcellen te brengen die ver afgelegen zijn van bestaande bloedvaten. Het is van essentieel belang voor een verschillend aantal fysiologische processen, zoals de ontwikkeling van het embryo, regeneratie van orgaanweefsel, menstruele cyclus en wondgenezing. Onder deze omstandigheden is angiogenese sterk gereguleerd en tijdelijk. Enkele aandoeningen, zoals diabetes, arthritis, kankergroei, tumormetastasis en transplantatie worden door hardnekkige ongereguleerde angiogenese gedreven.  

Angiogenesis is niet alleen noodzakelijk voor de groei van kanker, maar ook voor tumortransplantatie en metastasis. Dit zijn twee fases van tumorgroei; de eerste stage omvat de afwezigheid van bloedvatformatie, terwijl de tweede fase de formatie van nieuwe haarvaten nodig heeft. Bij de tweede fase heeft tumorgroei angiogenese nodig om in nutriënten en zuurstof te voorzien en afvalproducten te verwijderen wanneer solide tumoren 1-2 mm groot worden.

Een aantal in vivo-studies hebben laten zien dat Fucoïdan en andere zeewierextracten diepgaande tumorremmende kwaliteiten bezitten. De resultaten hebben laten zien dat cellen die met Fucoïdan werden behandeld alle parameters van tubiliformatietest significant onderdrukten. De resultaten laten zien dat Fucoïdan angiongenese van tumorcellen vermindert.  Samen met andere belangrijke bioactiviteiten suggereren deze tumorwerende kwaliteiten van Fucoïdan dat het antikankereigenschappen bezit.  

Fucoïdan heeft een breed scala aan biologische werkingen:

1.    Anticoagulant en antithrombotische werking

2.    Antivirus

3.    Antitumor

4.    Angiogenesisremming

5.    Immunomodulatie

6.    Antioxidant

7.    Verlaging bloedvetten

8.    Anticomplementair

9.    Ontstekingsremmende

10. Bescherming van de maag

11. Tegen hepatopathie

12. Tegen uropathie en renalpathie

13. Reguleert cholesterolspiegels

14. Onderdrukking van bloeddrukverhoging

15. Onderdrukking bloedsuikerspiegel

16. Anti H. Pylori-infectie

17. Verbetert leverfunctie

18. Verbetert haargroei

19. huidbevochtiging

20. Anti-HIV

21. Antivirale werking tegen Herpes simplex-virus 

22. Staat in verband met verhoging va interferon-gamma, interleukine-12, en stimulering van de aangeboren immuniteit

23. Macrofagen-activering

Onconservatieve therapieën voor COPD

Stel je eens voor dat je kortademig wordt na het doen van huishoudelijk werk of van alleen maar naar je auto lopen en dat je 24 uur per etmaal vastzit aan een zuurstoftank en een neuscanule moet dragen en iedere keer dat je uitgaat een zuurstofcilinder mee moet sjouwen. Denk eens aa de vervoersproblemen van korte uitstapjes en laat staan reizen per vliegtuig. Denk aan de dagelijkse routine van de vele medicijnen en inhalaties, toenemende invaliditeit met weinig hoop op verbetering.

Dit is de realiteit van miljoenen mensen die aan COPD (chronic obstructive pulmonary disease) lijden wat emfyseem en chronische bronchitis omvat. Het verslechtert niet alleen de levenskwaliteit, maar het is de 4e leidende doodsoorzaak. Hoewel er geen bekende therapie voor deze progressieve ziekte is, bestaan er naast steroïden, bronchodilatoren en veelvuldige antibioticakuren die reguliere artsen gewoonlijk voorschrijven therapieën die symptomen verbeteren en zelfs longschade kunnen vertragen.

Wat is de oorzaak van COPD

Langdurige blootstelling aan stoffen die de longen irriteren is sigarettenrook. De meest algemene irriterende stof die COPD veroorzaakt is sigarettenrook. Pijp-, sigaarrook en rook van andere soorten tabak kunnen ook COPD veroorzaken, in het bijzonder wanneer de rook geïnhaleerd wordt.

Rook van anderen inademen, luchtvervuiling of chemische dampen of stof uit de omgeving of werkplaats kunnen ook bijdragen aan COPD.

Het drinken van alcohol kan het ademen vertragen en het moeilijker maken om slijm op te hoesten.

Bij COPD moet ook altijd gedacht worden aan het voorkomen van blootstelling van schimmels in de leefomgeving of in de voeding.

In granen zitten altijd schimmels en bier is van granen gemaakt. Bier drinken zou ten zeerste afgeraden moeten worden.

Tabak bevat microben (bacteriën, schimmels en sporen) en/of microbische toxins (endotoxinen en mycotoxinen. Roken is dus helemaal uit den boze.

Slijm

COPD-patiënten hebben een overmatige productie van slijm wat ze niet gemakkelijk kwijtraken. Het gevaar van ophoping van slijm in de luchtwegen. Naarmate slijm ophoopt in de longen, blokkeert het niet alleen de luchtwegen, maar vormt ook een broedplaats voor bacteriën waardoor het risico op longontsteking toeneemt.  Hoesten is de natuurljke manier om slijm omhoog te brengen en een slijmachtig hoesten is dan ook een kenmerk van COPD. Naarmate de aandoening erger wordt maakt kortademigheid het echter moeilijker om voldoende sljm op te hoesten.

Om slijm ophoesten te vergemakkelijken kan een lung flute ingezet worden. Op het filmpje kun je zien hoe deze “fluit” gebruikt moet worden. Dit apparaat zend trillingen naar het longweefsel waardoor slijm loskomt en gemakkelijk opgehoest kan worden.http://vimeo.com/7597107

Een andere manier om slijm kwijt te raken en om schimmels in de longen te bestrijden is het inhaleren van natriumbicarbonaat (zuiveringszout). Een oplossing van 8,4 % (8,4 gram op 100 ml water). Begin met een kleine hoeveelheid van de oplossing bijvoorbeeld 2 ml en wacht het resultaat af. Een goede vernevelaar is de Omron NE-U22. Deze werkt op batterijen en kan dus gemakkelijk meegenomen worden op reis: http://www.youtube.com/watch?v=t9JaptljoUo  In Nederland is deze vernevelaar erg duur. Kijk op sites als http://amazon.co.uk voor betere prijzen.

Supplementen die slijm verwijderen

Inhaleren van SSKI (super saturated potassium iodide). Doe 2-4 druppels SSKI in gedestilleerd water en inhaleer gedurende 10-15 minuten.

SSKI kan ook oraal genomen worden. Een week lang 4-5 druppels per dag in wat water is genoeg om dikke geïnfecteerde mucosa te verwijderen. Als je een metaalachtige smaak in je mond krijgt, moet je misschien de dosis wat verlagen.

Let goed op dat je het juiste supplement hebt: Lugol’s of potassium Iodide liquid is geen SSKI: http://www.thehealthyhomeeconomist.com/sski-the-best-cough-expectorant-youve-never-tried/

Het beste mucolytische product  is N-acetylcysteïne (NAC), een afgeleide stof van het aminozuur L-cysteïne. Dit goedkope supplement heeft laten zien dat het ontstekingen die met COPD in verband staan kan verminderen en longfuncties kan verbeteren. Bij een onderzoek hadden deelnemers 1200 mg NAC per dag kregen een betere ademcapaciteit en forced experitory volume (CEV) evenals een beter uithoudingsvermogen bij oefenen, een belangrijk resultaat omdat lichamelijke activiteit bij patiënten met deze aandoening beperkt is.

Glutathion

Behalve verbeteren van de longfunctie is NAC ook een sterke antioxidant die glutathionspiegels verhoogt, de eerstelijnsbeschermer van de luchtwegen tegen oxidatieve stress. Glutathionconcentraties zijn in de longen 100 maal hoger dan in serum.  Sommige onderzoekers geloven dat de goede resultaten van NAC eerder door de ant-oxidantwerking komen dan door de mucolytische werking. Dit lijkt logisch, omdat oxidatieve stress de onderliggende oorzaak van COPD is. Longdurige blootstelling aan irriterende stoffen creëert een lawine van schade door vrije radicalen en ontsteking die de luchtwegen vernauwen en de luchtblaasjes vernietigen (de kleine zakjes in de longen waar haarvaten zuurstof opnemen en koolstofdioxide vrijgeven).

Oraal glutathion nemen doet bloedspiegels niet stijgen. Ook intraveneus doet het niks voor het ademhalingsstelsel. De beste methode is door inhaleren. De Omron-nebulizer hierboven besproken is een goed instrument om glutathion in de longen te brengen. Het beste product kun je hier kopen: http://www.withinmysite.com/ecommerce/cart.php?storeid=73&productid=96

Wanneer glutathion 5-10 minuten enkele malen per dag wordt ingeademd worden de concentraties antioxidanten in de longen hoger, waardoor schade door vrije radicalen wordt verminderd, de zuurstofconcentratie pulmonaire functie beter worden.

Andere aanvullende therapieën voor COPD

Dit zijn niet de enige onconventionele therapieën voor COPD. Magnesium ontspant en opent de luchtwegen, visolie vermindert ontstekingen en vitamine C verhoogt glutathion. Vrouwen zouden moeten denken over bio-identieke hormoonsuppletie daar aangetoond is dat oestrogeen de longfunctie verbetert. Iedere COPD-patiënt zou moeten zorgen dat hij/zij geen slaapapneu heeft of ontwikkelt.

Het supplementen alfa liponzuur recyclet gluthation. Het moet van goede kwaliteit zijn zoals het product van Metabolic Maintenance.

LDN

LDN (low dose naltrexone)  is een mooie manier om COPD aan te pakken. Hier kun je de resultaten lezen van een vriend met COPD: http://hormonaledisbal.forum2go.nl/resultaat-met-ldn-bij-copd-t293.html

Op deze site kun je lezen wat LDN is en waarvoor het allemaal gebruikt kan worden: http://lowdosenaltrexone.com

Dit forumdeel vertelt veel over LDN en de resultaten: http://hormonaledisbal.forum2go.nl/low-dose-naltrexone-ldn-c6.html

Dieet

Een voedingspatroon met veel koolhydraten geeft grote kans op het ontstaan van schimmels in het lichaam.  Daar COPD-patiënten erg gevoelig zijn voor schimmels, is het goed om koolhydraten sterk te beperken. Het dieet dat veel verbetering teweeg brengt bij COPD is het ketogeen dieet. Door de sterke koolhydraatbeperking sterven de schimmels af. COPD-patiënten hebben zeer goede resultaten bij dit dieet. Ze hebben veel meer energie en minder last van kortademigheid. Over dit dieet heb ik al eerder geschreven: http://denieuweeyeopener.blogspot.nl/search/label/ketogeen%20dieet

Mocht je interesse hebben in deze therapieën en je weet niet precies hoe het moet, dan kun je me een email sturen: zahavi100@gmail.com