zaterdag 6 april 2013

PCOS





Polycysteus Ovarium Syndroom (PCOS)
Een nieuwe epidemie die onvruchtbaarheid veroorzaakt, overmatige beharing, acne en nog veel meer.
Door John R. Lee, M.D. en Virginia Hopkins

In de 30 jaar dat ik medicijnen praktiseerde zag ik zelden een vrouw met polycysteus ovarium syndroom. Vandaag de dag wordt er geschat dat 10-20% van de vrouwen PCOS heeft en ik vermoed dat onder jonge vrouwen de aantallen nog hoger zijn, wat PCOS als een epidemie kwalificeert.
Ik heb veel e-mailtjes en brieven ontvangen van vrouwen in hun late tienerjaren met PCOS. Hun artsen hebben de neiging om twee behandelingen voor te schrijven die allebei de symptomen bestrijden, maar die geen van beide erg succesvol zijn. Één daarvan is tijdelijke chemische castratie, waarbij gebruik gemaakt wordt van anticonceptiepillen, androgenen ( mannelijke hormonen), androgeenblokkers, synthetische oestrogenen, Lupron of gelijksoortige medicijnen die de hormoonproductie platleggen. De andere behandeling is het voorschrijven van orale medicijnen voor type II diabetes die insulineresistentie verminderen. Ik heb een veel veiligere, eenvoudigere, effectievere en goedkopere benadering van PCOS die de oorzaak behandelt en niet alleen de symptomen.

Wat is PCOS?
PCOS Refereert naar multipele cysten in de ovaria en een heleboel problemen die daarmee samengaan, inclusief anovulatie ( geen ovulatie) en abnormale menstruaties, hirsutisme (gezichtsbeharing), mannelijk type kaalheid, acne en vaak overgewicht. Zulke vrouwen kunnen ook een variërende mate van insulineresistentie hebben en een vaker voorkomen van diabetes type 2, ongunstige vetpatronen (meestal hoge triglyceriden) en een lage botdichtheid. Laboratoriumtesten tonen meestal hoger dan normale spiegels in het bloed circulerende androgenen aan, in het bijzonder testosteron.
PCOS ontstaat wanneer een vrouw niet ovuleert, wat een verstoring veroorzaakt in de normale, klinische onderlinge verhoudingen tussen haar hormonen, hersenen en ovaria. Normaliter controleert de hypothalamus, een regulatiecentrum in de hersenen, de output van de ovaria en synchroniseert de normale menstruele cyclus. Wanneer de maandelijkse bloeding eindigt, scheidt de hypothalamus gonadotropin-releasing hormoon (GnRH) af, wat de hypofyse stimuleert om follikel stimulerend hormoon ( FSH) en luteïniserend hormoon (LH) af te scheiden. Deze hormonen zetten een ovarium aan om oestrogeen (voornamelijk oestradiol) te gaan te maken en stimuleren het volwassen worden van eitjes in ongeveer 120 follikels
De eerste follikel die ovuleert en zijn eitje loslaat in de tuba voor een reis naar de baarmoeder verandert snel in het corpus luteum, die een fabriek is om progesteron te maken en die de concentraties van progesteron tot 200-300 keer hoger maakt dan die van oestradiol. Deze enorme golf van progesteron maakt de bekleding van de baarmoeder meteen klaar voor de innesteling van een bevrucht eitje en voorkomt een nieuwe ovulatie van één van de ovaria.
Wanneer er geen bevruchting plaatsvindt, stopt het ovarium met zijn verhoogde productie van oestrogeen en progesteron. Deze plotselinge val in concentraties van deze hormonen veroorzaakt het loslaten van de bloedrijke bekleding van de baarmoeder wat resulteert in een bloeding (menstruatie). Dan, in antwoord op de lage hormoonspiegels, is er weer een verhoging van GnRH en de cyclus begint weer van voren afaan.
Maar wat gebeurt er met die cyclus wanneer, om de ene of andere reden, ovulatie niet succesvol is? Wanneer bijvoorbeeld de follikel wel naar de buitenkant van het ovarium reist, maar het eitje niet loslaat, wordt de follikel een cyste, en de normale progesterongolf ontstaat niet. Het gebrek aan progesteron wordt opgemerkt door de hypothalamus die doorgaat met proberen het ovarium te stimuleren door zijn productie van GnRH te verhogen, wat de productie van FSH en LH door de hypofyse verhoogt. Dit stimuleert het ovarium om meer oestrogeen en androgeen te maken, wat meer follikels stimuleert tot ovulatie. Wanneer deze extra follikels ook geen volwassen eitje kunnen produceren of progesteron kunnen maken, wordt de menstruele cyclus overheerst door oestrogeen- en androgeenproductie zonder progesteron. Dit is de fundamentele abnormaliteit die PCOS veroorzaakt.

Waarom eitjes niet “springen” en er geen progesteron wordt gemaakt.
Maar wat veroorzaakt disfunctionele follikels die geen eitjes loslaten? Ik ben ervan overtuigd, door studies en door wat ik in mijn praktijk het geobserveerd, dat dit wordt veroorzaakt door de blootstelling aan xeno-oestrogenen van het vrouwelijke embryo. Dit zijn milieuvervuilers die chemisch als oestrogenen werken op de in ontwikkeling zijn de weefsels van de baby.
Wanneer een vrouwelijk embryo zich in de baarmoeder ontwikkelt, worden er 500-800 duizend follikels gecreëerd die allemaal een onrijp ovum (eitje) in zich dragen. Studies hebben aangetoond dat de ontwikkeling van ovariumfollikels gedurende deze embryofase in hoge mate gevoelig is voor de toxiciteit van xeno-oestrogenen.  Wanneer de moeder blootgesteld wordt aan deze chemicaliën ondergaat zij zelf geen duidelijk schade, maar de baby die ze draagt is veel gevoeliger en deze chemicaliën kunnen de ovariumfollikels van het vrouwelijke embryo beschadigen en ze disfunctioneel maken; niet meer in staat om ovulatie compleet te maken of voldoende progesteron te produceren. Deze schade wordt niet duidelijk tot na de puberteit.

Leefstijl factoren die disfunctionele follikels veroorzaken.
Er zijn andere factoren die bijdragen tot disfunctionele follikels. Deze zijn stress (leidt tot de productie van hoge cortisolspiegels door de bijnieren), gebrek aan beweging en slechte voeding. Stress alleen kan anovulatoire cycli veroorzaken. Anticonceptiepillen stoppen de normale functie van de ovaria en soms wordt deze nooit meer hervat wanneer de pillen gestopt worden. Onze voeding zit vol met vervuiling van de petrochemische industrie, ook wel xeno-oestrogenen genoemd, die het normale metabolisme van slag brengen. 
We nemen medicijnen zoals Prozac die de functie van het limbische hersensysteem verstoren inclusief de hypothalamus, wat de menstruele cyclus kan aantasten.

Het verband tussen voeding en PCOS
Verreweg de grootste bijdrager aan PCOS is een slecht voedingspatroon. Jonge vrouwen hebben de neiging om veel te veel suiker en geraffineerde koolhydraten te eten. Deze voedingsmiddelen veroorzaken een ongezonde stijging van de insulinespiegels. Volgens Jerilyn Prior, M.D., stimuleert insuline androgeenreceptoren aan de buitenkant van de ovaria, wat de typische PCOS- symptomen veroorzaakt, zoals veel haargroei (op gezicht, armen, benen), dun haar (op het hoofd) en acne. Uiteindelijk veroorzaakt zo’n voedingspatroon overgewicht, wat insulineresistentie veroorzaakt (het onvermogen van de cellen om insuline op te nemen) wat PCOS nog erger maakt.
De androgenen spelen een rol in het blokkeren van het vrijkomen van het eitje uit de follikel.
Vrouwen die al een aantal disfunctionele follikels hebben, door blootstelling aan xeno-oestrogenen in de baarmoeder zullen ernstigere problemen hebben wanneer hun voedingspatroon ook nog eens veel suikers en geraffineerde koolhydraten bevat en weinig goede voedingsstoffen. Daar dit voedingspatroon precies het soort is dat door teenagers en jonge vrouwen graag wordt gebruikt, is het gemakkelijk te begrijpen waarom er zoveel PCOS voorkomt in die leeftijdscategorie. Vijftig jaar geleden at de gemiddelde persoon een pond suiker per jaar. Tegenwoordig eet de gemiddelde teenager een pond suiker per week!  Chips, pasta en witte rijst zijn hoog geraffineerde koolhydraten die ongeveer dezelfde werking hebben op het lichaam als suiker.
Ik raad vrouwen met PCOS aan om een van de zogenaamde “hoge eiwit”-dieetboeken te lezen, zoals Protein Power door Michael Eades, MD en Mary Dan Eades, MD, of Enter the Zone door Barry Sears, die beiden een gebalanceerde benadering bieden voor koolhydraten- en eiwitintake. (Ik raad de diëten die super hoog zijn in eiwitten zoals aanbevolen door DR. Atkins niet aan.)
Wanneer je naar het totaalbeeld van PCOS kijkt, kun je begrijpen waarom de medicijnen die de hormonen blokkeren en de insuline verlagen niet erg lang zullen werken. Deze benaderingen onderdrukken alleen de symptomen, maar behandelen niet de onderliggende oorzaken. Verbetering is dan ook slechts tijdelijk en allebei deze soorten medicijnen hebben vreselijk onplezierige bijwerkingen.
Op dezelfde manier kun je niet alleen maar progesteroncrème gebruiken of alleen maar de suiker uit je voeding schrappen. Gewoonlijk zul je het allebei moeten doen. Beweging en goede voeding zijn ook heel belangrijk om de hormonale balans te handhaven en ik heb beide onderwerpen uitvoerig besproken in What Your Doctor May Not Tell You About Premenopause.

Overgewicht en PCOS
In een studie van vrouwen met PCOS met en zonder overgewicht werden verschillende hormonen gemeten met een interessant resultaat. Onderzoekers maten de bloedspiegels van 6 markers, inclusief oestradiol, testosteron en androstenedione. De gemiddelde spiegels van testosteron en androstenedione bij vrouwen met overgewicht waren opmerkelijk hoger dan bij de PCOS-vrouwen zonder overgewicht. Dit is nog een indicatie dat overgewicht aanzienlijk kan bijdragen tot hormonale disbalans. PCOS verdwijnt snel bij de meeste vrouwen die suiker en geraffineerde koolhydraten uit hun voeding schrappen.
(Nobumasa et al, Reprod Med Biol 2002; 1: 49 -54.)

Behandeling van PCOS
Ik raad suppletie aan met normale fysiologische hoeveelheden natuurlijke progesteron om PCOS te behandelen. Wanneer progesteronspiegels gedurende de luteale fase van de cyclus iedere maand omhoog gaan, zoals ze verondersteld worden te doen, onderhoudt dit het normale synchrone, maandelijkse patroon en dan komt PCOS zelden voor. Natuurlijk progesteron moet de basis zijn van PCOS- behandeling, samen met aandacht voor stress, beweging en voeding.
Wanneer je PCOS hebt, kun je dagelijks 15-20 mg progesteroncrème gebruiken gedurende de laatste twee weken van je cyclus. Het verdwijnen van gezichtsbeharing en acne zijn de duidelijke signalen dat de hormonen weer in balans komen, maar om deze signalen te zien, moet je de behandeling minstens zes maanden de tijd geven, samen met een goed voedingspatroon en voldoende beweging. Wanneer je symptomen verdwijnen, kun je langzaam proberen de progesteron af te bouwen (neem bijv de helft) en kijk hoe dat gaat. Wanneer je symptomen terugkomen, moet je nog eens zes maanden doorgaan met de hele dosering. Het is ideaal dat je als jonge vrouw de progesteroncrème alleen gebruikt gedurende de maanden dat je het nodig hebt en dat je je lichaam aanmoedigt om zoveel mogelijk naar de eigen hormonale ritmes terug te keren. Sommige vrouwen met veel beschadigde follikels, zullen mogelijk altijd een beetje progesteroncrème nodig blijven houden.

Waarom hebben de doctoren dit niet kunnen bedenken?
Er zijn verschillende redenen waarom doctoren de rol van progesterontekort niet herkennen bij PCOS. Ze zijn zich er misschien niet van bewust dat de hypothalamus niet alleen reageert op het stijgen en dalen van oestrogeen maar ook op het rijzen en dalen van progesteron. Omdat standaard testen meestel uitwijzen dat een vrouw met PCOS  meer dan genoeg oestrogeen heeft en zij nog steeds menstrueert, neemt de dokter aan dat ze nog steeds ovuleert en meer dan genoeg progesteron produceert.
De kansen van een vrouw om oestrogeendominantie te hebben gaan omhoog met 50% tegen de tijd dat ze 35 jaar is, maar toch meten doktoren zelden progesteronconcentraties. Ze kunnen bang zijn om progesteron te geven vanwege alle bijwerkingen van synthetische progestagenen en weten niet dat er natuurlijke progesteron bestaat dat, in tegenstelling tot synthetische progestagenen, opmerkelijk vrij is van bijwerkingen wanneer het in normale fysiologische hoeveelheden wordt gegeven.
Dit artikel werd oorspronkelijk gepubliceerd in de John R. Lee, M.D. Medical Letter.
Download hier het boek van Nancy Dunne met het PCOS-dieet: http://tamarindball.org/lj/pcosbook2.pdf 

 Alles over natuurlijk progesteron:
Natuurlijke progesteroncrème van dr. Lee 

Voor 1 tube klik hier: 
http://www.succesboeken.nl/?ISBN=9789079872006&PC=476178F4 

Voor 3 tubes klik hier: 
http://www.succesboeken.nl/?ISBN=9789079872007&PC=476178F4

Syndroom X of metabool syndroom:

Geen opmerkingen:

Een reactie posten