Borstkanker: de connectie met jodium en de schildklier

Een beginpunt: fibrocystische borsten

Fibrocystische ziekte van de borsten bestaat uit kleine of grote, soms pijnlijke knobbels in vrouwenborsten. Het varieert in de manier waarop het zich openbaart - niet alleen in verschillende vrouwen, maar ook omdat het van maand tot maand verandert bij sommige vrouwen. Medische doktoren geloven in het algemeen dat fibrocystische borsten het resultaat zijn van een overvloed aan cellen die in de borst groeien door hormonale stimulatie gedurende de menstruele cyclus.

Omdat het aantal cellen gedurende de cyclus toeneemt moeten sommige cellen verwijderd worden om de normale situatie iedere maand weer te herstellen. Jodium is het mechanisme dat een teveel aan cellen doet laten verdwijnen om dit normale proces van celdood af te maken. Zonder genoeg jodium worden de extra cellen die ontstaan gedurende de menstruele cyclus door hormonale stimulatie niet tot de normale borstarchitectuur teruggebracht. Deze overgebleven cellen bouwen op over herhaalde cycli en veroorzaken knobbels, pijn en grotere laesies van fibrocystische ziekte.

Terwijl ongeveer 90% van de Noord-Amerikaanse vrouwen fibrocystische borsten heeft ondervinden 40% van deze vrouwen geen symptomen. Hun borsten kunnen normaal aanvoelen bij onderzoek maar de ziekte kan alleen via een microscoop vastgesteld worden door een biopsie.

Genoeg jodium zorgt ervoor dat een teveel aan cellen verwijderd wordt en dat de borst weer terug kan keren naar haar normale rustsituatie wanneer de fibrocystische ziekte langzaam verdwijnt uit de borst.

Jodiumbehandeling

Fibrocystische ziekte heeft de tendens om uiteindelijk, over decades van hormonale stimulatie, sommige cellen te laten veranderen in kankercellen.  Gebrek aan jodium veroorzaakt fibrocystische ziekte, dus vrouwen die fibrocystische ziekte hebben zijn vatbaar voor borstkanker.  Ofschoon borstlittekens door vochtlekkage uit cysten vaak permanent zijn zal jodium, die therapeutisch gegeven wordt in de juiste doseringen, langzaam maar zeker alle fibrocystische ziekte oplossen behalve de littekens.

Hoeveel jodium is genoeg? Er is aangetoond dat dagelijkse doseringen jodium boven de 2-3 mg per dag de schildklier binnen een paar weken verzadigt. Op dat moment stopt de schildklier met het opnemen van jodium. Dat betekent dat, bij een inname van boven de 2-3 mg, alle jodium naar al zijn andere functies gaat, zoals het doden van abnormale cellen.

Een theorie van fases

Vooruitgang bij kankeronderzoek wordt tegengewerkt door het gebrek aan een samenhangende theorie van hoe kanker begint en waar het door veroorzaakt wordt en ook hoe en waarom het voortschrijdt: genesis en progressie. Sommigen hebben gesuggereerd dat het dom is om te proberen een theorie op te stellen vanwege de hoeveelheid factoren die blijkbaar in staat zijn om kankers te starten of te bevorderen. Echter gebaseerd op mijn klinische ervaring stel ik een theorie van kanker voor, in het bijzonder borstkanker.

Mijn werktheorie is dat het begin en verspreiding van kanker twee fases heeft. De eerste fase is de graduele verandering van een normale cel in een abnormale cel een dan de hele weg tot carcinoma in situ. Deze fase heeft veranderingen die door vele factoren veroorzaakt wordt, maar het proces is lang, meestal gemeten in jaren en decades. De tweede fase is de verspreiding van kankercellen in de compartimenten van de bind- en steunweefsels. Het staat in verband met de sterkte van de barrière van de bind- en steunweefsels die op zijn beurt weer onder controle gehouden wordt door de hoeveelheid schildklierhormoon in de weefsels.

De jodium- en schildklierverdediging

Sommige experimentele gegevens en veel onderzoek over het metabolische doel van jodium suggereert sterk dat jodium het hoofdmechanisme is dat apoptose in het lichaam tot stand brengt. De plaatsen van snelle apoptose zijn ook de sites van hoge levels jodium. Bijvoorbeeld in de maag, waar cellen een levenscyclus hebben van twee tot drie dagen, brengt de maagbekleding actief veel jodium in de maagholte. Zolang de schildklier van een vrouw goed werkt, blijft de kanker in situ in de borst en veroorzaakt geen problemen. Als de kanker naar een tweede plaatst gaat, verspreid het zich door de omliggende bind- en steunweefsels, dus de sterkte en functie van de bindweefselbarrière zijn belangrijk. Bind- en steunweefsels worden door schildklierhormoon beheerst. Wanneer het level schildklierhormoon in de bindweefsels hoog is dan is de weerbaarheid van dat weefsel sterk en kan de kanker zich niet verspreiden. Zo kan de verspreiding van kanker tegengegaan worden door schildklierhormoon bij te geven.

Ik heb gezien dat potentiële oorzaken door de omgeving zoals pesticiden en oestrogeenachtige stoffen in de omgeving slechts een kleine factor zijn in het veroorzaken van borstkanker. Echter, wanneer iemand genoeg jodium door zijn lichaamssystemen heeft vloeien dan kunnen de toxines niet veel schade aanrichten omdat jodium een van de grootste inactivatoren is van chemische toxines.

In de tweede fase van het kankerproces betrekken metastases op afstand, zoals de verspreiding van kanker naar de longen of hersenen bijna onveranderlijk  bindweefsel. Wanneer het goed werkt dient bindweefsel als een barrière tegen kankercelmigratie. Omdat het vocht van ernstige hypothyreoïdie situaties zich in de bindweefsels van alle organen bevindt werd aangenomen en daarna bewezen in de meer recente jaren dat schildklierhormoon de belangrijkste controller van de bindweefselfunctie is. 

Bij levels van twee tot drie mg jodium per dag raakt de schildklier verzadigd en de meeste jodium baadt dan het extracellulaire compartiment waarbij dan apoptose opgewekt wordt door een oude (in termen van evolutie) reactie tussen jodium en tyrosine, of jodium en histidine—dezelfde chemische reactie waardoor jodium in oplossingen de dood van bacteriën en andere eencellige organismen zoals bacteriën van alle soorten, virussen, schimmels en protozoa veroorzaakt.

Zeewier

Deze reactie van jodium met tyrosine en histidine maakt dat jodium snel bacteriën, virussen, schimmels en andere eencellige organismen doodt zelfs bij zeer verdunde concentraties (1/170,000) is de hoofdreactie. Op een andere manier gezegd, de eenvoudige reactie tussen jodium en de twee aminozuren, tyrosine en histidine, zorgen ervoor dat het eiwit, waar de twee aminozuren zich aan gehecht hebben, ophouden met goed functioneren. Jodium zou daarom het surveillance mechanisme  kunnen zijn dat abnormale cellen verwijdert. De abnormale cellen vervormen waarschijnlijk hun eigen buitenste membranen en exposeren een eiwit onder het membraanoppervlak dat tyrosine of histidine bevat.

Het is waarschijnlijk dat deze reactie gepreserveerd werd als een surveillance mechanisme in meercellige organismen afkomstig uit de zee. Omdat de reactie die de meeste bacteriën doodt de reactie is met de tyrosinemoleculen aan de oppervlakte denatureert deze reactie het eiwit en doodt de bacteriën.

De Japanners hebben eeuwen lang zo'n 8-10 mg jodium per dag in de vorm van zeewier geconsumeerd. Het meeste hiervan werd geconsumeerd in de vorm van zeewier hetgeen de hoogste concentraties jodium heeft van enig ander levend weefsel. In Japan wordt zeewier gebruikt om tuinen te bedekken en om vele soorten voedsel in te pakken als wrap. Het zeewier dat als wrap om voedsel heen gedraaid wordt is niet alleen hoog in jodium, maar als zeewier op tuinen gelegd wordt zal iedere wortel, ieder stukje sla en zelfs radijs jodium bevatten. De Japanners doen ook zeewier in soepen, sausen en overal waar het iets kan opvullen. Sommige wetenschappers hebben de theorie dat het hoge level van jodiuminname de reden is waarom Japan een van de laagste borstkankercijfers heeft en ook de laagste cijfers andere kankers in de wereld.

Waarom jodium en schildklierhormoon werken

Jodium blijft het perfecte antisepticum aler tijden en met de minste bijwerkingen. Als perfect antisepticum dat alle eencellige micro-organismen doodt, moet er een algemeen mechanisme zijn van een enkel element zoals jodium. In feite vernietigt de reactie van jodium met tyrosine het eiwit en als gevolg de cel zelf. Als een perfect antisepticum dat ale eencellige organismen doodt moet er een gewoon mechanisme zijn van een enkel element zoals jodium. Wanneer het tyrosinemolecuul in vertebraten en meercellige organismen verborgen is van het oppervlak van de cel, wanneer deze normaal functioneert, zal jodium geen apoptose veroorzaken. Het zou echter kunnen zijn dat, gedurende abnormale ontwikkeling van de cel, tyrosine- en histidinemoleculen langzaam naar de oppervlakte komen en daar blootgesteld worden. Extracellulair jodium dat de cellen omringt zou dan de apoptosemechanismen kunnen aanwakkeren.

Bij de tweede fase van het verspreiden van kanker is schildklierhormoon direct betrokken. De bindweefselbarrière en functie wordt beheerst en versterkt door adequate levels schildklierhormoon. Zo beheerst schildklierhormoon de bindweefselbarrière  en voorkomt het de verspreiding van kankercellen.

Jodium voorkomt bij adequate doseringen de ontwikkeling van kankercellen, en adequaat schildklierhormoon in de bindweefsels voorkomt het verspreiden ervan.

David Derry, MD, PhD