Uit “The Diet
Cure” van Julia Ross, M.A.
Heeft het opzettelijk overslaan van maaltijden zich
ontwikkeld tot het zo nu en dan de hele dag vasten en is het uiteindelijk
gedwongen vasten geworden – oftewel anorexia? Je hebt misschien ontdekt hoe
gemakkelijk het is om van het eten, dat je geconsumeerd hebt tijdens een
vreetpartij, af te komen door te braken of door dieetpillen of laxeermiddelen
in te nemen. Het gebruik van deze zuiveringsmethoden kan steeds veelvuldiger
worden, naarmate boulimia en de verslaving aan dieetpillen en laxeermiddelen de
overhand nemen.
De middelbare scholieres en studentes, die naar mijn
lezingen komen rapporteren dat 60 tot 80% van de meisjes op hun school op regelmatige
basis (vr)eetbuien heeft, purgeert en
zichzelf uithongert. Het wordt openlijk besproken; het is geen echte schande.
Veel meisjes willen in feite anorectisch zijn. Ze zijn teleurgesteld wanneer ze
niet kunnen overgeven en boulimisch worden. In een studie van de universiteit
van Michigan in1995 volgde 86% van de 557 nieuwe eerstejaars vrouwen een dieet.
Drie procent was boulimisch. Binnen zes maanden was nog eens 19% van de diëters
boulimisch geworden. In totaal werd 21% van de eerstejaars meisjes boulimisch
binnen zes maanden, nadat ze op de universiteit gekomen waren,. Ofschoon deze
studie na zes maanden stopte, kunnen we aannemen, dat er een na verloop van
tijd een verdergaande toename van boulimia en gevaarlijke vormen van anorexia
onder deze diëtende studenten plaats zou vinden.
De puberteit en de adolescentie zijn in het bijzonder
gevaarlijke tijden om te weinig te eten, omdat het lichaam nog groeit.
Gedurende deze cruciale periode hebben snel ontwikkelende lichamen tenminste al
2500 calorieën van hoge kwaliteit nodig.Toch proberen veel meisjes, zo niet
allemaal, zichzelf te beperken tot minder dan 1000 calorieën per dag en vaak
zijn dat junkfood-calorieën. Dit uithongeringdieet kan zich snel tot dwangmatig
eten, boulimia en anorexia ontwikkelen. Onlangs kwamen er bijvoorbeeld twee
anorectische meisjes naar de Recovery System kliniek. Hun eetstoornissen waren
na hun allereerste dieet begonnen.
Net als anorexia is de wortel van boulimia in de
dieetmentaliteit gelegen. Het verhaal van Miranda is een droevig maar
veelvoorkomend verhaal. Miranda, een mooi, 24-jaar oud meisje met een goed
geproportioneerd, gespierd lichaam, ontdekte dat haar gewicht dicht bij de
bovenste gewichtslimiet voor haar lengte lag. (Spieren zijn zwaarder dan vet.)
Ze had nog nooit een dieet gevolgd in haar leven, maar toen ze naar een
stewardessopleiding ging merkte ze dat de meeste andere leerlingen regelmatig
een dieet volgden. Op school, die fastfood serveerde, kreeg ze haar
gebruikelijke, voedzame voedsel en deed ze ook haar gebruikelijke
oefeningen.niet. Omdat ze bang was dat ze over haar gewichtslimiet heen zou
gaan, begon ze maaltijden over te slaan. Al spoedig was haar uithongering
overgegaan in (vr)eetbuien en braken. Toen ze slechts twee maanden later de
school verliet, had ze onverdraaglijke behoeften aan zoet ontwikkeld en had ze
tenminste eenmaal per dag (vr)eetbuien en purgeerde ze. Ze kon zelfs de drang
naar suikers niet van zich afschudden toen ze weer thuis was en haar
oefenprogramma en gezonde dieet weer volgde. Haar boulimia ging verder. Miranda
kwam op 27-jarige leeftijd naar onze kliniek. Ze was geobsedeerd en ellendig en
ze had drie tot vijf keer per dag (vr)eetbuien en een purgering. Ik ben blij te
zeggen, dat veel vrouwen zoals Miranda in staat zijn geweest hun
oorspronkelijke gewicht en gezondheid terug te krijgen door het gebruik van
supplementen, die in hoofdstuk 10 beschreven zijn en door het volgen van het
Diet Cure-plan.
Waarom is het zo gemakkelijk om boulimisch te worden? Eén
reden is dat zowel (vr)eten als braken een golf van de krachtige
hersenchemicaliën, de endorfinen, kan ontketenen. Het vrijkomen van deze
natuurlijke heroïneachtige chemicaliën helpen met het tot stand brengen van de
krachtige drang, waar mensen met boulimia niet tegen kunnen vechten. Als we
beginnen met het ontwikkelen van verkeerde ideeën over hoeveel we zouden moeten
wegen en we beginnen met een dieet, dan stellen we onszelf bloot aan de
mogelijkheid tot het ontwikkelen van eetstoornissen, net zoals Miranda.
Een groeiend aantal vrouwen – en mannen – worden door het
volgen van een dieet mentaal in de gevarenzone voor anorexia geforceerd. Ze
hebben letterlijk zowel hun eetlust als hun gewicht verloren. Ze komen nooit
tot het punt waarom ze “gewoon die cheeseburger nemen” omdat ze niet
meer door een gezonde, terugkerende behoefte aan voedsel beschermd worden.
Wanneer het volgen van een dieet, dat zeer laag in calorieën is, een manier van
leven wordt, wordt de afdaling door de niveaus van uithongering dat ook.
Na een paar maanden van haar eerste dieet ontwikkelde de
14-jarige Courtney de meeste symptomen van echte anorexia. Ze was chronisch
ziek door verkoudheden en griep, menstrueerde niet meer en was te zwak om te
sporten. Ze ging niet meer met haar vrienden uit en bleef gewoon thuis. Ze
ontwikkelde ingrijpende stemmingswisselingen waaronder geïrriteerdheid,
hysterie en slapeloosheid. Het werd al snel gemakkelijk voor haar om te
hongeren: ze kon een hele dag op een appel leven.
Courtneys symptomen zijn klassieke tekenen van ondervoeding.
In de concentratiekampen konden de gevangenen ook een hele dag met hele kleine
hoeveelheden voedsel doen. Hoe overleven de hongerenden? Hoe kunnen mensen met
anorexia het volhouden om iedere dag urenlang workouts te doen in de
sportschool, zoals de slavenarbeiders van de Nazi’s?
De meeste mensen met anorexia waar ik mee gewerkt heb worden
feitelijk high door het hongeren. Anorexia ontketent hetzelfde krachtige
hoogtepunt dat opiaten zoals heroïne aan druggebruikers geeft. Hoe weten we
dat? Wanneer we aan mensen met anorexia medicijnen geven, die opiaten
verhinderen effect op hen te hebben, krijgen ze opeens afkickverschijnselen,
net zoals heroïnegebruikers die krijgen. Hun hoogtepunten worden afgebroken.
Het blijkt dat anorectisch hongeren, net zoals boulimisch braken en (vr)eten,
een traumatische ervaring is die een diep overlevingsmechanisme kan stimuleren;
het vrijkomen van endorfinen, de krachtige, natuurlijke, drugachtige
chemicaliën die ons toestaan om plezier te ervaren. Ze stillen ook pijn en
verminderen stress. Wanneer je lichaam aan deze natuurlijke opiaten verslaafd
is geraakt, zul je de highs door endorfinen missen, wanneer je weer normaal
gaat eten. Zoals laboratoriumapen die heroïne verkiezen boven voedsel of
drinken tot ze sterven, zal een persoon met anorexia, om krachtige biochemische
redenen, vurig aan zijn of haar weigering te eten vasthouden. Mensen met
boulimia (vr)eten en weigeren met een soortgelijke gewelddadigheid en om
dezelfde redenen eten binnen te houden. Dit obsessieve gedrag wordt feitelijk
veroorzaakt door tekorten aan nutriënten, die we nu gelukkig kunnen aanpakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten