Goed nieuws voor mensen met CVS en/of fibromyalgie

Uittreksel uit From Fatigued to Fantastic! over D-ribose

(Penguin/Avery Sept 2007) door Jacob Teitelbaum MD.

Snelle manier om je energie-ovens te starten

CVS en fibromyalgie reflecteren een energiecrisis in je lichaam. Hoewel het talloze oorzaken heeft, zal de energiecrisis een groot aantal stroomafwaartse effecten losmaken, waaronder hypothalmische disfunctie, wat weer een groot aantal andere problemen veroorzaakt, zoals spierpijn, slapeloosheid, hormonale tekorten, infecties, slechte leverontgifting, verminderde hartfunctie en meer. Hoewel aandacht schenken aan deze vele effecten en problemen zeer belangrijk is, is het ook cruciaal de energie-ovens van je lichaam te behandelen. Daarom zullen we onze discussie over behandelingen beginnen met die behandelingen die direct de energieproductie doen toenemen.

Iedere cel van je lichaam bevat structuren die mitochondrieën heten. De mitochondrieën zijn piepkleine oventjes in iedere cel die energie produceren door calorieën te verbranden. Veel problemen, zoals virale infecties als Epstein Barr kunnen je energie-ovens onderdrukken. Ik zal behandelingen bespreken die je kunnen helpen je mitochondriale ovens goed te laten werken en uitleggen hoe je deze informatie kunt gebruiken om je beter te voelen.

De rol van energieproductie

We kunnen gewoon vermoeidheid niet overkomen als de cellen en weefsels in ons lichaam niet genoeg energie hebben. Medisch onderzoek laat zien dat er veel aandoeningen zijn die het lichaam van energie beroven, waardoor we vermoeid zijn en veelvuldig lijden aan complicaties, zoals spierpijn, hartproblemen en zelfs depressiviteit,.

Natuurlijk ervaren atleten die intensieve oefeningen voor het uithoudingsvermogen doen vaak de vermoeidheid en spierpijn die samengaat met energiedepletie. Een paar dagen rust zal ervoor zorgen dat de spieren weer opladen met energie. Voor de rest van ons worden de fysiologische factoren die het hart en spieren van energie beroven niet zo gemakkelijke te boven gekomen. Het is verbazingwekkend hoe snel een enkelvoudige suiker als D-ribose het lichaam kan helpen energie te krijgen, waarbij hart en spieren de kracht de krijgen die ze nodig hebben om helemaal op te laden, zodat we kunnen bijkomen van vermoeidheid en chronische spierpijn.

Naarmate we ouder worden gaat ons lichaam door veel veranderingen die ons vermogen om efficiënt energie te metaboliseren aantasten. Voor sommigen treden deze veranderingen sneller op en zijn meer uitgesproken, terwijl het effect voor anderen schijnbaar afwezig is. Mensen met fibromyalgie en CVS hebben bijna 20% minder energie in hun spieren dan normaal en dit gebrek aan energie veroorzaakt een slechte inspanningstolerantie en een gebrek aan uithoudingsvermogen, wat het moeilijk maakt om zelfs de meest elementaire dagelijkse activiteiten uit te voeren.

De metabole veranderingen die door de tijd of door ziekte in ons lichaam plaatsvinden zijn verschillend. Velen hebben verdikking van de haarvatwanden die bloed aan de spieren voeden. Deze verdikte haarvatwanden maken het moeilijke om zuurstof van het bloed naar het spierweefsel te voeren, waardoor de zuurstofspanning van  de spier verlaagd wordt en de snelheid van energiesynthese vertraagt.

Bij anderen blijken de mitochondriale energie-ovens defect te zijn en niet in staat om de vraag naar energie van de cellen en weefsels tijdens hun dagelijkse activiteiten bij te houden. Bij nog anderen komen de cellen en weefsels tekort aan bepaalde nutriënten die nodig zijn om voedsel in energie om te zetten, waardoor de weefsels energie tekort komen. In de meest moeilijke omstandigheden is de spier zelf aangetast, waardoor er cruciale cellulaire bestanddelen lekken, waaronder energiestoffen en de brandstoffen die nodig zijn om energieniveaus in aangetaste weefsels te herstellen.

Ongeacht wat de oorzaak is, zal het gevolg van energiedepletie een neerwaartse spiraal zijn van vermoeidheid, spierpijn, pijn en stijfheid, die niet zal stoppen totdat de energie in de aangedane weefsels hersteld kan worden. Als energie sneller wordt gebruikt dan het aangevuld kan worden, worden spieren pijnlijker, stijf en moe. Dit zorgt ervoor dat er nog meer energie gebruikt wordt als de spier worstelt om te herstellen, waardoor er nog meer vermoeidheid, pijn en stijfheid optreedt en de cyclus gaat door. Als de aandoeningen die tot energiedepletie niet op tijd worden gestopt, kan de vermoeidheid overweldigend en slopend worden, zoals in CVS en fibromyalgie wordt gezien.

De gevolgen van mitochondriale disfunctie

Een groot  aantal klinische bevindingen die CVS/FM eigen zijn kunnen door mitochondriale ovendisfunctie verklaard worden.

• Onderdrukking van de hypothalamus. In het bijzonder ernstige veranderingen in de hypothalamus zijn gezien bij mitochondriale disfunctiesyndromen.
• Brain fog. Mitochondriale disfunctie kan verlaagde spiegels neurotransmitters in de hersenen veroorzaken, in het bijzonder dopamine, acetylcholine en mogelijk serotonine.
• Overgevoeligheden en allergieën. Een verminderd vermogen van de lever om toxinen en medicijnen te verwijderen kan bijdragen aan overgevoeligheden voor medicijnen en omgevingsfactoren.
• Vermoeidheid na inspanning. Een lage energieproductie en een ophoping van een overmaat aan melkzuur in spieren zou herstel na inspanning tegenwerken.
• Slechte spijsvertering. Mitochondriale disfunctie zou ook in verband staan met darmproblemen die zo veel mensen met CVS/FM plagen.
• Een zwak immuunsysteem. Met problemen in de mitichondrieën zou je een slechte functie van de witte bloedlichaampjes verwachten te zien en daardoor een verminderd vermogen om infectie te bestrijden.
• Hartdisfunctie. Gebaseerd op onderzoeken van dr. Paul Cheney, kan mitochondriale disfunctie de hartspier verzwakken, waardoor er verhoogde spiegels van anti-oxidanten nodig zijn door suppletie.
• Nierfunctie. Een slechte nierfunctie die het resultaat is van mitochondriale disfunctie kan een defect van het filtratie- en detoxificatieproces veroorzaken.

Zo kan mitochondriale disfunctie de hoofdoorzaak , of tenminste een bijdragende factor, zijn van aandoeningen van de hypothalamus,  het immuunsysteem, neurotransmittertekorten, voedingsproblemen, ontgiftingsproblemen, slaapstoornissen en andere aandoeningen die bij CVS/FM gezien worden.

De mitochondriale functie verbeteren

Als mitochondriale disfunctie een onderliggende of bijdragende oorzaak van CVS/FM is, is de volgende vraag of er iets gedaan kan worden om die cellulaire energie-ovens beter te laten werken. Een aantal natuurlijke behandelingen zijn voorhanden om dat te doen. Laten we eens kijken naar enkele van die behandelingen die de energieproductie kunnen verbeteren. Laten we met D-ribose, de sleutel tot energieproductie, beginnen.

D-ribose, de natuurlijke manier om het lichaam meer energie te geven

Als je naar de energieproductie kijkt, helpt het ook om naar de energiemoleculen zoals ATP, NADH en FADH te kijken. Deze vertegenwoordigen de energie-eenheid in je lichaam en zijn als het papier waar geld op is gedrukt. Je hebt alle brandstof die je wilt, maar het kan niet omgezet worden in deze moleculen; het is nutteloos.

Jarenlang heb ik gesproken over het belang van de B-vitaminen, die een sleutelonderdeel van deze moleculen zijn. Deze helpen tot op zekere hoogte, maar het was duidelijke date er een sleutelonderdeel miste. Als je naar de biochemie van deze energiemoleculen kijkt, zie je dat ze ook uit twee andere sleutelonderdelen zijn gemaakt; adenine en ribose. Adenine is overvloedig in het lichaam aanwezig en suppletie met adenine helpt niet bij CVS. Daarna richtten we onze aandacht op ribose. Ribose wordt in het lichaam tijdens een langzaam, bewerkelijk proces gemaakt en komt niet in voedsel voor. We wisten dat CVS/FM ervoor zorgt dat je lichaam andere sleutelenergiemoleculen als acetyl-l-carnitine dumpt. Toen ontdekten we dat het lichaam dat ook met ribose doet, waardoor het moeilijk wordt om je oventjes aan het werken te krijgen, zelfs nadat andere problemen behandel zijn.

Dit was een van die eureka-momenten waarop de puzzel in elkaar valt. Geen ribose hebben zou hetzelfde zijn als proberen een vuur te stoken zonder aanmaakhout; er zou niets gebeuren. We vroegen ons af of het geven van ribose aan mensen met CVS hun energie-ovens een vliegende start zou geven. Het antwoord was een volmondig ja!

Onze recentelijk gepubliceerde studie liet na slechts  3 weken (verbetering begon na 12 dagen) een toename in energie van 44,7% zien en een gemiddelde algemene verbetering van de levenskwaliteit van 30%. Tweederde van de CVS/FM-patiënten voelde dat ze beter waren geworden. Een verbetering van 10% voor een enkele nutriënt wordt gewoonlijk als uitstekend gezien. Een toename van 44,7% deed ons versteld staan en ik adviseer nu ribose voor al mijn CVS/FM-patiënten, voor atleten en voor iedereen met pijn, vermoeidheid of hartproblemen.

Het is van cruciaal belang dat de juiste dosering te gebruiken gedurende de eerste drie weken; driemaal daags 5 gram (5000 mg) per dag. Daarna kan de dosis tot tweemaal daags verlaagd worden. Ik adviseer de ribose van het merk Corvalen, omdat dit het goedkoopste product is van de hoogste kwaliteit. Eén pot van 280 gram is genoeg om te zien of het voor je werkt.

D-ribose bespoedigt energieherstel

D-ribose (waarmee ik ribose bedoel) is een enkelvoudige suiker met 5 koolstofatomen (bij chemici bekend als pentose) die van nature in ons lichaam voorkomt. Maar ribose is niet als iedere andere suiker. Met suikers zijn we allemaal bekend, zoals tafelsuiker (sucrose), honing (vooral fructose), maïssuiker (glucose), melksuiker (lactose) en andere die het lichaam als brandstof gebruikt. Deze suikers worden geconsumeerd en met de hulp van zuurstof die we inademen door het lichaam “verbrand” om energie te recyclen. Omdat ze excessief gebruikt worden, kunnen ze ook toxisch zijn. Ribose is speciaal. Als we ribose consumeren herkent het lichaam dat het anders is dan andere suikers en bewaart het voor het cruciale werk van het feitelijk maken van energiemoleculen die ons hart, spieren en ieder ander weefsel in het lichaam sterk maken.

Een sleutelmolecule die adenosinetrifosfaat (ATP) staat bekend als de energie-eenheid van de cel, omdat de hoeveelheid ATP die we in onze weefsels hebben bepaalt of we vermoeid zullen zijn of de energie zullen hebben die we nodig hebben om een vitaal leven te leiden. Ribose voorziet in het sleutelbouwblok van ATP en de aanwezigheid van ribose in de cel stimuleert de metabole route in ons lichaam om feitelijk deze cruciale stof te maken. Als de cel niet genoeg ribose heeft, kan deze geen ATP maken. Dus wanneer cellen en weefsels een gebrek aan energie hebben, is de beschikbaarheid van ribose van cruciaal belang voor energieherstel.

Normaal gesproken heeft gezond hart- en spierweefsel het vermogen om al de ribose te maken dat het nodig heeft. Als normaal weefsel gestresst is door overbelasting zullen een paar dagen rust gewoonlijk genoeg zijn voor herstel. De spier kan pijnlijk zijn gedurende het herstel, zoals we veelvuldig de drie of vier dagen na een zware dag van tuinarbeid of na een voetbalwedstrijd zien, maar energieniveaus zullen herstellen en de pijn zal verdwijnen. Maar als de spier chronisch gestresst is door ziekte of aandoeningen die het weefselenergiemetabolisme aantasten, kunnen de cellen gewoon niet snel genoeg ribose maken om te herstellen. Hart en spieren hebben gewoon niet het metabole mechanisme dat ze nodig hebben om efficiënt ribose te kunnen maken. Het resultaat is aanhoudende pijn, stijfheid, pijnlijkheid en overweldigende vermoeidheid die nooit weggaat.

Het verband tussen ribose, energie en vermoeidheid

Klinisch en wetenschappelijk onderzoek heeft herhaaldelijk aangetoond dat het geven van ribose aan spieren (en hart) die energie tekort komen energieherstel bevordert. Bij één belangrijke studie namen gezonde atleten gedurende één week deel aan intensieve oefeningen voor uithoudingsvermogen. Na het oefenen was het energieniveau van de spieren van de atleten met bijna 30% verminderd. Door het geven van 10 gram ribose per dag gedurende de drie dagen na de oefeningen herstelde de spierenergieniveaus tot normaal, terwijl een placebo vrijwel geen effect had. Deze studie laat duidelijk zien dat ribose de energieherstelroutes van het lichaam stimuleert, doordat het de spieren snel en volledig helpt met de opbouw van hun energievoorraad. Zelfs na drie dagen rust bleef het spierweefsel dat niet met ribose was behandeld uitgeput en vermoeid.

Twee zeer interessante dierstudies lieten zien hoe dramatisch het effect van ribose kon zijn op energieherstel van vermoeid spierweefsel. Deze studies werden uitgevoerd door dr.Ron Terjung, een van de topspierfysiologen in de Verenigde Staten. Bij hun onderzoek ontdekten dr. Terjung en zijn medeonderzoekers dat de snelheid van energieherstel van vermoeid spierweefsel met 340% tot 430%  toenam, afhankelijk van het soort spier dat werd getest. Hij ontdekte ook dat zelfs zeer kleine hoeveelheden ribose de spiercel hielpen energie te behouden, een proces dat bekend staat als energiebesparing en hoe hoger de ribosedosis, hoe groter het effect op de energiebesparing. Hoewel dit  baanbrekende onderzoek bij dieren werd gedaan, was het nuttig voor het definiëren van de biochemie en de fysiologie die met het gebruik van ribose voor het overwinnen van hart- en spiervermoeiheid in verband staat. Maar de meeste mensen met CVS en FM zijn noch topatleten, noch dieren, dus de vraag blijft: “hoe zal ribose mij helpen?”

Onderzoek naar ribose en CVS/FM begon met een studie van één persoon die in 2004 in het prestigieuze tijdschrift Pharmacotherapy werd gepubliceerd. Deze studie vertelde het verhaal van een veearts die met fibromyalgie was gediagnosticeerd. Maandenlang raakte deze toegewijde arts steeds vermoeider met pijn die zo sterk werd dat ze tenslotte niet meer tijdens het opereren kon staan. Als gevolg daarvan moest ze stoppen met het werk dat ze zo graag deed.

Nadat ze gehoord had over een komend klinisch onderzoek aan de universiteit over ribose bij congestief hartfalen, vroeg ze of ze ribose kon proberen om te zien of het haar zou kunnen helpen haar geestverdovende vermoeidheid, die ze door haar ziekte ervoer, te overwinnen. Na drie weken ribose-therapie was ze weer terug in de operatiekamer en praktiseerde ze normaal zonder spierpijn of stijfheid en zonder de vermoeidheid die haar maandenlang aan haar bed gekluisterd had.

Omdat ze arts was, was ze sceptisch en geloofde niet dat een enkelvoudige suiker zo’n dramatisch effect op haar aandoening kon hebben. Binnen twee weken nadat ze gestopt was met de ribosetherapie was ze echter weer uit de operatiekamer en terug in bed. Om de theorie nogmaals te testen begon ze voor de tweede maal met de ribosetherapie. Het resultaat was hetzelfde als bij haar eerste ervaring en ze kon weer opereren. Na nogmaals een keer met de ribosetherapie gestopt (met terugkeer van de symptomen) en weer begonnen te zijn (met vermindering van de symptomen), was ze overtuigd en is ze sindsdien altijd de ribosetherapie blijven volgen.

Ik vond dit een intrigerend rapport en besloot een grotere studie te ontwerpen voor patiënten met fibromyalgie en het chronisch vermoeidheidssyndroom. Samen met twee onderzoeksmedewerkers publiceerde ik recentelijk een wetenschappelijk document met de resultaten van dit onderzoek. De studie die we ontworpen was bedoelt om vast te stellen of ribose effectief zou zijn bij het verlichten van overweldigende vermoeiheid, pijn, pijnlijkheid en stijfheid bij patiënten die aan deze verlammende aandoeningen lijden. Onze studie betrof 41 patiënten met een diagnose van fibromyalgia of het chronische vermoeidheidssyndroom die gedurende gemiddeld drie weken driemaal daags een dosis ribose van 5 gram kregen. We stelden vast dat de ribosebehandeling tot significante verbetering van slaappatronen, mentale helderheid, pijnintensiviteit en welbevinden leidde. Van de patiënten die aan de studie deelnamen ondervond 65,7% significante verbetering terwijl ze ribose gebruikten, met een gemiddelde toename in energie van 44,7% en totaal welbevinden van 30%, opmerkelijke resultaten voor een enkel nutriënt!  De enige significante bijwerkingen waren dat 2 mensen zich te energiek en hyper voelden door de ribose. Dit is eenvoudig opgelost door de dosering te verlagen.

Om deze bevindingen nog meer te bekrachtigen zijn we momenteel bezig met een veel grotere, placebo gecontroleerde studie en we hopen volgend jaar dezelfde resultaten te publiceren. Het is interessant dat een van onze studiepatiënten een abnormaal hartritme had dat atriumfibrilleren heet. Ribose is ook uitstekend bij de behandeling van hartziekte, omdat het de energieproductie in de hartspier herstelt. Hierdoor was het niet vreemd dat het atriumfibrilleren van deze man door de ribose verdween en hij kon ook zijn hartmedicijnen stoppen. Vanwege zijn belang en het onderzoek naar merkbare hartspierdisfunctie (door een laag energieniveau) bij CVS kijken we meer gedetailleerd naar ribose en het hart.

Ribose en vermoeidheid die aan hartziekte gerelateerd is

Tientalllen jaren van onderzoek hebben aangetoond dat ribose een diepgaand effect heeft op de hartfunctie van patiënten met congestief hartfalen, coronaire hartziekte en cardiomyopathie (een verzwakte hartspier). Evenals de spieren van patiënten met fibromyalgie, hebben zieke harten een tekort aan energie. Dit energieverlies zorgt ervoor dat het hart tussen hartslagen niet kan ontspannen, waardoor het voor het hart onmogelijk wordt om geheel met bloed te vullen (er is meer energie nodig voor de hartspier om te ontspannen dan om samen te trekken). Omdat het hart niet helemaal vult, wordt er bij iedere hartslag minder bloed naar het lichaam gepompt. Het hart wordt stijf en het spant zich bij iedere hartslag in. Het hart raakt uiteindelijk vergroot; een aandoening die bekend staat als hypertrofie en kan niet meer normaal pompen.

Je kunt dit vergelijken met het effect van gewichtstraining op de spieren in de biceps van de bovenarm. Na verloop van tijd maakt gewichtstraining tegen steeds meer gewicht de spier groter en harder. Op dezelfde wijze wordt het hart, als het stijf wordt, geforceerd om samen te trekken tegen steeds meer druk in, waardoor de hartspier groeit. Terwijl dit in het geval van de biceps misschien een wenselijk resultaat is, kan het in het hart dodelijk zijn. In tegenstelling tot de bicepsspieren moet het hart soepel blijven, zodat het zich goed kan vullen en legen bij iedere samentrekking. Als het hart geen normale bloedvolumen kunnen pompen, krijgen spieren van armen, benen en hersenweefsel te weinig zuurstof. Het gevolg is vermoeidheid, pijn bij staan of lopen, verlies van interesse in of het vermogen om fysieke activiteit te verrichten, brainfog en depressiviteit. Uiteindelijk kan het hart niet meer genoeg bloed pompen om zelfs zichzelf van levengevend zuurstof te voorzien. Een hartaanval kan het gevolg zijn.

Ribose gebruiken om het energieniveau in het hart te herstellen laat het volledig ontspannen en helemaal vullen en legen om het bloed naar de uiteinden van het lichaam te brengen. Meer bloed circuleren betekent dat spieren in armen en benen en de weefsels van de hersenen de zuurstof krijgen die ze nodig hebben om normaal te kunnen functioneren. Dit resultaat was duidelijk bij verschillende belangrijke studies van patiënten met congestief hartfalen en angina.

Bij één studie die aan de universiteit van Bonn werd uitgevoerd werden patiënten met congestief hartfalen óf dagelijks drie weken lang met 10 gram ribose óf met een suikerplacebo behandeld. Ze werden getest op hartfunctie, inspanningstolerantie (een mate van vermoeidheid)  en levenskwaliteit, waarvoor ze en vragenlijst gebruikten die voor dit doel was ontworpen. Bij deze studie had ribose een significant effect op alle metingen van diastolische hartfunctie, waarbij aangetoond werd dat een toename van energie het hart in staat stelde zich te ontspannen, te vullen en normaler te pompen. Patiënten bij de studie waren ook meer inspanningstolerant als ze ribose gebruikten en via hun antwoorden op de vragenlijst gaven ze aan dat ze als gevolg daarvan een betere levenskwaliteit genoten.

Twee aanvullende studies hielpen verklaren waarom ribosetherapie bij congestief hartfalen vermoeiheid en inspanningstolerantie  kan beïnvloeden. Deze studies lieten zien dat ribosetherapie ventilatoire en zuurstofbenuttingsefficiëntie verhoogden, een medische manier om te zeggen dat patiënten beter konden ademhalen en de zuurstof die ze inademden beter konden gebruiken. Het vermogen van de patiënt om zuurstof te gebruiken verbeteren betekent dat er meer zuurstof beschikbaar is om naar het bloed en naar de weefsels te gaan. Meer zuurstof tot je beschikking hebben laat de spier efficiënter brandstof verbranden, waardoor deze zijn energiebehoefte kan bijhouden. Het resultaat is meer energie, een groter inspanningstolerantievermogen en een betere levenskwaliteit.  Een extra voordeel van het verbeteren van de ventilatoire effectiviteit is dat ventilatoire efficiëntie een overheersende voorspellende factor is bij sterfte door congestief hartfalen. De ventilatoire efficiëntie verhogen met ribosetherapie en daarom een directe correlerende factor voor levensverlenging van deze patiëntengroep.

Er zijn zeer weinig voedingstherapieën die legaal trots kunnen zijn op dit diepgaande effect op de weefsels waar ze op doelen. Geen enkele andere therapie dan ribose kan zo’n effect op cel- of weefselenergiemetabolisme claimen. Ribose is een unieke en krachtige aanvulling op onze hoeveelheid  metabole therapieën, omdat het helemaal veilig is, bewezen door sterk, goed opgezet klinische en wetenschappelijk bewijs, natuurlijk en fundamenteel voor een belangrijk metabool proces in het lichaam.

Ribose reguleert de hoeveelheid energie die we in ons lichaam hebben en de verlichting door energieherstel kan het leven veranderen van velen die lijden aan vermoeidheid, spierpijn, stijfheid en een groot aantal daarmee in verband staande medische complicaties. Daarom adviseren we alle CVS/FM-patiënten om te beginnen met driemaal daags 5 gram D-ribose en dat 2-3 weken lang. Daarna tweemaal daags. Het is van cruciaal belang om de eerste weken 3 x 5 gram per dag te gebruiken om optimale resultaten te zien.  De meeste mensen voelen het verschil tegen het eind van een pot van 280 gram (Corvalen).

Opmerking: een verhoogde urinezuurspiegel kan duiden op een gebrekkig ATP-metabolisme!

Meer over ribose:

http://www.lef.org/magazine/mag2007/may2007_cover_ribose_01.htm